Matties

ENERGIEKE ZOEKTOCHT NAAR WAT VRIENDSCHAP IS

door Danstheater Aya

gezien op 21 april 2021, online via Theater de Krakeling, Amsterdam

Met de jeugdvoorstelling Matties maakt Danstheater AYA een compleet portret van vriendschap in dans en tekst. Dicht op de huid gefilmd vermengen de vier dansers hun heldere bewegingstaal met vertelde fragmenten uit hun eigen bewogen jeugd. De vrienden die je krijgt zijn niet altijd de vrienden die je zocht, tonen choreograaf Wies Bloemen en haar dansers, en toch. Eenmaal over de brug gekomen ben je niet meer alleen.

Het schoolplein is de setting waar Ali (Zanad), Alicia (Anais Fuentes Sifuentes), Isabelle (Nelson) en Marko (Šakić) met elkaar uitzoeken wat vriendschap is. Achter hen een podiumbreed klimrek in de vorm van een halve boog, een brug (decor en licht: Erik van Raalte). Hoe lang blijf je een nieuweling in een nieuw land? Hoeveel battles moet je winnen om respect te krijgen? Hoeveel woorden moet je kennen om mee te kunnen praten? Wanneer vertel je hoe het er bij jou thuis aan toe gaat – als je al thuis kunt zijn? Wie ergens bij wil horen moet door heel wat eenzaamheid heen. Je verhaal is de brug – als je daarmee terecht kunt, komt het goed.

Ze rennen rondjes, ze zwieren aan het rek, ze stoeien en ze liggen lui languit te hangen zoals pubers doen. En intussen vertellen ze in woorden en in dans, in horten en stoten, wie ze zijn. Alicia doet bovenop de brug met krachtige armen en benen voor hoe ze iedereen verslaat. Haar ruimvallende jack en broek laten haar nu eens groter lijken, en benadrukken dan weer haar tengere kwetsbaarheid (kostuums: Arnold Put). De groep verbeeldt de groepsdruk op Ali door heel eenvoudig, zonder woorden, één voor één bovenop elkaar op zijn rug te klimmen. Letterlijk, maar effectief, want Ali vertelt door en als hij de stem van zijn vader nadoet, klinkt ook de figuurlijke druk door: we zijn hier om een toekomst op te bouwen, jongen.

De soundtrack, met deels bestaande nummers en deels voor het stuk gecomponeerde muziek van Nikolaï Clavier, ondersteunt steeds de emotie die verhaal en dans oproepen. Hierin is ook de hand van co-choreograaf Anne Suurendonk te herkennen, die muziek en beweging vaker zo weet te combineren dat één plus één eigenlijk drie wordt. Het mooist wordt het duidelijk in de overgang tussen de voorlaatste en de laatste scène, waarin flardjes tekst uit het nummer ‘Niet bang zijn’ van S10 en Wende binnensluipen in het spannende gesprek over jongens tussen Isabelle en Alicia, met Ali tussen hen in. Op het aanzwellende geluid van het nummer stapt Marko de kring binnen en dan begint een harmonieuze groepschoreografie waarin het ‘Ik zie je’ en ‘Ik vang je’ uit de tekst centraal staan. Precies wat vriendschap is.

Alles is vrij dicht op de huid gefilmd voor de livestream. De camera’s, in handen van Caitlin Grieshoorn, Matija Pekic en Tony Minnema, blijven dicht bij de dansers op de vloer. Je kunt niet, zoals je soms nodig hebt in een voorstelling, even uitzoomen om je eigen adem te vinden. Daarvoor moet je in de zaal zijn, straks, als het weer mag.

verschenen 22 april 2021 op Theaterkrant.nl